Waarom de carriereswitch?
Eigenlijk vond ik dat ik als mediacoach één van de leukste banen had die je kunt hebben. Ik kwam op heel veel verschillende scholen en had veel vrijheid. Toch vond ik het nu en dan jammer dat ik overal te gast was en vaak niet langer dan drie lessen met een klas werkte. Toen een zij-instroom traject bij de Kleine en Grote Beer mogelijk bleek, merkte ik dat ik daar bijzonder enthousiast over was. Zowel het idee van een jaar lang met een klas aan het werk gaan als de school en de mensen die daar werken maakten dat ik er niet lang over na hoefde te denken en snel besloot dat ik daarvoor wilde gaan.
Eerste ervaringen voor de klas
Best wel spannend om echt de meester van een groep te worden. Als mediacoach stond ik al dagelijks voor de klas, maar dan kon ik chaos creëren en die chaos bij de leerkracht achterlaten terwijl ik zelf vertrok. Zelf verantwoordelijk zijn voor een hele schooldag, dat was wennen. En dan waren de leerlingen én de methodes ook nog eens nieuw en onbekend. Inmiddels zijn we een half jaar verder, maar ik kan het gevoel van die eerste periode nog probleemloos terughalen. Gelukkig had ik een bijzonder fijne begeleider en leer je een aantal essentiële onderdelen van lesgeven (noodgedwongen) heel snel. Terugkijkend was het een periode waarin ik in korte tijd ongelooflijk veel wijzer ben geworden.
Pabo, goed te doen of enorme uitdaging?
Na vier weken Pabo is het moeilijk te zeggen of het goed te doen is. Ik merk dat ik de opbouw van de opleiding erg prettig vindt. De combinatie van pedagogiek, didactiek en inhoudelijk de vakken die je op de basisschool geeft maakt dat ik met veel plezier naar de opleiding ga. Er is veel ruimte om te werken aan mijn eigen leerdoelen en ontwikkeling, en dat ook op mijn eigen manier te doen. Niet al mijn medestudenten zijn daar even enthousiast over, maar ik ervaar die vrijheid vooralsnog als zeer prettig.
Praktijk versus het ideaal, komt het overeen?
Het is inderdaad hard werken en omdat het gezien de tijd die je hebt niet mogelijk is om alles te doen wat je wilt doen, moet je wel keuzes maken. Dat is niet altijd makkelijk en het liefst zou ik meer tijd hebben om voor alle leerlingen een traject starten dat precies op maat gemaakt is, zonder daarin prioriteiten te moeten stellen. Maar het beter leren kennen van de leerlingen en met hen nieuwe dingen leren en ontdekken, en samen een leuke tijd maken op school, dat is precies zo mooi als ik had gehoopt.
Mooiste ervaring over dit traject
Een leerling die na veel moeite plots begrijpt hoe rijgen op de getallenlijn werkt, met de klas keihard moeten lachen om een verspreking die grappig uitpakt, een nieuwe leerling die aangeeft dat ze het erg leuk vindt op school, een leerling die na een mindere periode weer plezier kan hebben op school, mijn eigen kinderen die tijdens het avondeten smullen van de verhalen uit mijn klas, er zijn al zo veel mooie ervaringen dat ik er niet ééntje uit kan kiezen.