Christiaan heeft Bedrijfskunde aan de VU gestudeerd. Tijdens zijn middelbare
schooltijd ambieerde hij eigenlijk al een baan in het onderwijs. Na 10 jaar in het
bedrijfsleven te hebben gewerkt, is hij overgestapt naar het voorgezet onderwijs.
Daar heeft hij 10 jaar gewerkt als docent op een VMBO.
Kortgeleden heeft hij als zij-instromer de stap gemaakt naar het basisonderwijs.
Waarom zij-instromen?
“Ik wilde graag andere vakken gaan geven, niet alleen economie. Nu geef ik alles,
zoals Nederlands, Aardrijkskunde en Geschiedenis. Ook wilde ik met een andere
doelgroep gaan werken. En mijn eigen kinderen zijn nu in de basisschoolleeftijd. Dit
kwam allemaal samen in het basisonderwijs”.
“Ik krijg veel energie van dit werk. Omdat je ze de hele dag én de hele week les geeft
in plaats van een paar uur in de week, heb je heel ander contact. Je hebt een veel
betere band met ze. Het pedagogische aspect spreekt me het meeste aan. Kinderen
zijn op deze leeftijd gedragsmatig en pedagogisch nog te vormen onder andere door
het goede voorbeeld te geven, vriendelijk, open en eerlijk te zijn. Ze zijn nieuwsgierig
en leergierig”.
“Ook heb je in het basisonderwijs veel meer met de ouders te maken, dat is een
verademing vergeleken met het VO. Daar heb je wel contact met ouders, maar soms
is dat minimaal of moeizaam. Nu is het contact veel beter. Het is fijn om samen aan
de ontwikkeling van kinderen te werken. In het contact met ouders helpt het dat ik al
wat meer levenservaring heb, we gaan als gelijkwaardige het gesprek in”.
Wat wil je kinderen meegeven?
“Naast een goede basis, wil ik ze ook meegeven dat leren leuk is. Ik wil dat ze met
plezier naar school gaan. Het is mooi als dat bij kinderen lukt die er eerst moeite mee
hadden”.
“Stage lopen gaf mij een heel goed gevoel. Ik wist, dit is het.”
Rob Jansen werkt als zij-instromer voor schoolbestuur Zaan Primair, op openbare basisschool De Pionier in Wormerveer. Hiervoor is hij 14 jaar fysiotherapeut geweest. ‘Na zoveel jaren vond ik het werk gewoon niet leuk meer, ook al had ik fijne collega’s. Het voelde voor mij alsof ik een groot deel van mijn tijd als fysiotherapeut niet zinvol bezig was. Op een goed moment las ik in de krant over iemand die als zij-instromer de opleiding voor leraar basisonderwijs had gedaan. Dat maakte me nieuwsgierig. Ik ben toen naar een open dag van Zaan Primair geweest en daar werd ik heel enthousiast. De daaropvolgende stages op enkele scholen gaven mij zo’n goed gevoel dat ik meteen wist: ‘dit is het’.’
Mezelf blijven ontwikkelen
‘Ik geef nu ruim anderhalf jaar les en vind het super gaaf. Ik ben heel blij dat ik deze keuze heb gemaakt, ook al is werken en studeren tegelijk best zwaar. Ik heb weer lol en plezier in mijn werk. De kinderen geven mij zoveel energie. En ook de mensen op school zijn heel fijn om mee samen te werken. In al die jaren dat ik heb gewerkt, ben ik mezelf steeds blijven ontwikkelen. Dat merk ik ook nu weer. Binnen dit vak kun je ook nog heel veel kanten op. Denk bijvoorbeeld aan taal- of rekenspecialist.’
Wat zou je anderen willen adviseren die nadenken over een baan in het onderwijs?
‘Als het onderwijs bij jou past en je graag een groep kinderen lesgeeft, is het misschien de juiste keus voor jou. Het moet wel echt je passie zijn. Voor mij is het heel goed geweest dat ik in het begin al stage heb gelopen op scholen. Dan weet je waar je aan begint en wat je te wachten staat.’
Mijn naam is Myrthe en in februari 2020 ben ik begonnen als zij-instromer bij OPSPOOR.
Maar waarom heb ik hier niet eerder voor gekozen? Want, wat is het vak van een leerkracht toch fantastisch. Vanaf dag 1 ben ik met open armen ontvangen en voel ik mij ontzettend op mijn plek.
Na het afronden van mijn studie Media informatie Management, heb ik als etaleur gewerkt bij De Bijenkorf in Amsterdam. Na de geboorte van mijn eerste kind ben ik parttime gaan werken. Daardoor kreeg ik de behoefte aan meer uitdaging en heb ik gewerkt als freelance stylist. Dit ontwikkelde zich uiteindelijk tot mijn eigen fotostudio. De behoefte om vanuit mijn hart en persoonlijkheid te werken groeide en toen ik geen voldoening meer uit mijn werk haalde, ben ik gaan onderzoeken of een baan binnen het onderwijs iets voor mij was.
Waarom werken in het onderwijs?
Het heeft even geduurd, maar ik heb toch gekozen voor de onderwijswereld en dit is de mooiste baan die ik mij had kunnen wensen. Het geeft mij elke dag veel vreugde, plezier en voldoening. En ook in deze baan kan ik mijn creativiteit kwijt. Sinds februari 2020 werk ik als leerkracht op obs De Eendragt in Wormer en vanaf september 2021 ga ik werken op H.M. van Randwijkschool in Ilpendam. De reden van mijn carrièreswitch kwam voort uit de behoefte om energie en positiviteit over te dragen. Mijn empathische vermogen is mijn grootste kwaliteit, want ik zie snel wanneer de kinderen behoefte hebben aan ondersteuning of ergens mee zitten. Daarbij steun ik ze op een coachende manier en kan ik snel schakelen.
Voelen als een vis in het water
Het vak van een leerkracht is zo ontwapenend en ontroerend. De dingen die de kinderen zeggen zijn puur en dat vind ik zo mooi. Dat kan mijn dag helemaal goedmaken. Daarbij is het onderwijs heel divers met veel mogelijkheden tot innovatie. Ik wil graag mijn steentje bijdragen aan de veranderingen in het onderwijs en het bieden van gelijke kansen. Aan iedereen die nog twijfelt om de stap naar het onderwijs te maken wil ik zeggen: ‘Wees ondernemend en onderzoek of dit bij je past. Loop eens een dag of wat mee op een basisschool en ervaar het. Bezoek een open dag van de Pabo en stel vragen’.
Ik krijg geregeld de vraag of ik oudergesprekken niet lastig vind, mijn antwoord: ‘Wanneer je keuzes maakt vanuit je beste intenties en het kind ziet, zijn ouders het misschien niet altijd met je eens, maar verloopt het gesprek prettig.’
Ik ben ontzettend blij met de genomen stap. Mijn ervaring is dat geen dag hetzelfde is en het zo ontzettend leuk is om jezelf uit te dagen en te ontwikkelen. En daarbij lever je ook nog een bijdrage aan de ontwikkeling van de kinderen, hoe gaaf is dat!’
Wat is de reden voor de carrièreswitch?
De reden van mijn carrièreswitch kent meerdere factoren. Mijn achtergrond is vakleerkracht bewegingsonderwijs. In die functie had ik altijd te maken met meerdere scholen en heel veel verschillende kinderen. Het gemis van een vaste werkplek werd steeds groter en daarbij werd de wens groter meer tijd te kunnen steken in de ontwikkeling van het kind. Een kind twee keer in de gymzaal te mogen zien is erg gaaf, maar wel kort. Helemaal als je in ogenschouw neemt dat een kind onderdeel is van een klas vol met kinderen welke allemaal gezien willen worden. Een ander aspect is dat het vooruitzicht als zestigjarige nog in de gymzaal te moeten staan geen prettige.
Hoe zijn jouw eerste ervaringen voor de klas?
De eerste ervaringen voor de klas waren onwennig. In de afgelopen jaren in het contact met kinderen mij goed gaan passen, echter in een nieuwe omgeving is dat toch weer anders. Gelukkig verliep de gewenningsperiode vlot waardoor ik al snel ruimte voelde mijzelf te gaan ontplooien. Dit is voor een groot deel mogelijk gemaakt door het team, mijn duo en de begeleiders vanuit de stichting!
Pabo, goed te doen of enorme uitdaging?
Vooralsnog is de Pabo goed te doen. Met de huidige maatregelen wordt van mij geregeld verwacht de lessen online te volgen. Ik vind dat niet ideaal aangezien de interactie tussen klasgenoten onderling en klasgenoten met de docent soms niet te volgen is. Wel komt er veel op je af. Met name de hoeveelheid literatuur kan wat overweldigend zijn. Het is van belang goed te plannen de essentiële stukken uit de literatuur te filteren. De grootste uitdaging is het feit dat de meesten van de zij-instromers nog bezig zijn het geschiktheidsonderzoek af te ronden terwijl we al met het studiejaar begonnen zijn. COVID-19 heeft ervoor gezorgd dat ik momenteel nog teveel bezig ben met het afronden van dat onderzoek (portfolio, assessment les en WISCAT) en me nog niet volledig op de opleiding kan richten.
Praktijk versus het ideaal, komt het overeen?
Mijn begeleiding is zo goed neergezet en mijn duo neemt nog zo veel op zich, dat ik kan zeggen dat mijn huidige situatie nog niet overkomt met de realiteit. Samen met alle partijen zorgen we er voor dat de opbouw naar het leerkracht zijn, geleidelijk aan opgebouwd wordt.
Mooiste ervaring over dit traject
De mooiste ervaringen liggen in de klas. Het contact met de kinderen en de band die inmiddels al groter is dan wat ik in de gymzaal met eenzelfde tijdspanne voor elkaar had kunnen krijgen is zeer waardevol!
Vanaf toen ging het heel snel: solliciteren, op gesprek, motivatie en portfolio schrijven, meekijken op school en uiteindelijk het geschiktheidsonderzoek. In februari 2018 mocht ik eindelijk starten met het zij-instroom traject. Ik was net twee jaar afgestudeerd en weer terug naar school vond ik eigenlijk wel weer leuk.
Hard werken
Dat neemt niet weg dat het zij-instroom traject heel hard werken is. Naast je werk ook nog studeren is niet niks. Ik kreeg ontzettend veel waardering van collega’s, ouders en kinderen. Het zij-instroom traject heeft mij laten groeien als leerkracht, maar ook als persoon. De ruimte voor leren heeft mij heel erg goed gedaan, ik ben van mening dat je nooit bent uitgeleerd.
Al mijn harde werken werd dubbel en dwars beloond. Een half jaar na het behalen van mijn certificaat kreeg ik het vertrouwen van vier dagen een eigen klas. Al met al een hele positieve ervaring die ik voor geen goud had willen missen.
Ooit had ik een keer een balletje opgegooid, omdat ik misschien wel een carriéreswitch overwoog naar het onderwijs. Ze hadden op een andere locatie vervanging nodig als leraarondersteuner en ben ik na ruim 13 jaar in de kinderopvang een nieuwe uitdaging aangegaan.
Warm bad
Dit aanbod heb ik met 2 handen snel aangepakt, want in januari ben ik al gestart op deze locatie. Wat kwam ik in een warm bad. Super collega’s die mij de goede begeleiding gaven die ik nodig had. Ook ben ik in februari gelijk begonnen met de opleiding Leraarondersteuner, wat leer ik hier een hoop. Didactiek, Pedagogiek, taal en rekenen. Dit kan ik allemaal goed in de praktijk brengen, na elke les leer ik weer een stukje meer over het onderwijs.
Door veel met de groep te overleggen en de goede begeleiding van de leerkrachten, zal ik hopelijk in maart mijn opleiding mogen afsluiten. Mijn mooiste ervaring is toch echt, dat ook de kinderen super blij worden van de momenten als ze weer op weg geholpen zijn en zelf weer verder kunnen. De mimiek als ze een succesmoment ervaren, als ze bijvoorbeeld een som snappen, dat doet je goed.
De band tussen mij en de kinderen word steeds sterker, ze durven steeds meer om hulp te vragen en stellen zich open ook op pedagogische vlak. Dat is ook een belangrijke functie van ons. In de klas krijg ik ook veel waardering van de groepsleidsters. Ze waarderen ons en ons werk, wat mij goed doet en waar ik veel energie uithaal. Hierdoor ga ik elke dag met veel plezier naar mijn werk.
De creatieve branche waar ik werkzaam in was had en heeft het zwaar en na de laatste overname besloot ik mijn stap te zetten in het basisonderwijs. Tijdens een goede oriëntatie bij meerdere stichtingen kwam ik in contact met stichting Blosse. Zij gaven mij de goede tip bij een aantal scholen mee te draaien om mijn beeld van het hedendaagse onderwijs aan te scherpen.
Zij-instroom traject
Wat mij zo aansprak bij Blosse is de eigen visie over het zij instroom traject. Dit zij instroom traject houdt in dat je de verkorte deeltijd PABO volgt en bij hele verschillende scholen binnen de stichting stage loopt en wordt opgeleid. Ik ben inmiddels 8 maanden bezig en de opleiding is pittig maar tegelijkertijd veelzijdig en heel interessant. Twee jaar veel opzij zetten om deze investering te doen om iets te mogen betekenen voor de toekomst van kinderen is het mij absoluut waard!
Voor het eerst voor de klas
Voor het eerst voor de klas vond ik spannend: wat gaan de kinderen vragen, in hoeverre proberen ze me uit, want ja ik ben immers weer stagiair…….. Niet te bedenken dat ik uiteindelijk een zelfbedachte muziekles gaf en de kinderen aanspoorde in groepen een eigen creatie in muziek en ritme te laten zien. Om vervolgens de jongere kinderen hun best te zien doen op de allereerste letters om ze na een paar weken hakkend en plakkend al kleine teksten te horen lezen. Wat een rijk vak met zoveel waarde voor nu en voor de toekomst !
Ik heb een achtergrond in de Pedagogische Wetenschappen, plus ervaring in het lesgeven op meerdere gebieden (sportclub, middelbare school, basisschool). Ik merk dat ik ondanks die ervaring veel moet leren, maar dat het nemen van een sprong in het diepe de beste manier is! Met behulp van begeleiding vanuit de school en vanuit de opleiding leer ik steeds beter omgaan met de kinderen, lessen organiseren en ordehouden in de klas.
De stap naar het onderwijs
Ik ben ontzettend blij dat ik de stap naar het onderwijs heb gemaakt. Als pedagoog vond ik het lastig om aan de bak te komen, omdat ik graag in de praktijk wilde werken maar niet goed wist wat bij me paste. Het zij-instroom traject is voor mij een uitkomst geweest. Ik raad het iedereen aan die van kinderen houdt, er voldoening in schept om kinderen iets te leren, en die graag met zijn/haar handen werkt.
Natuurlijk is het soms zwaar om te werken en daarnaast een opleiding te volgen. Maar omdat je al heel snel een merkbare groei doormaakt, krijg je er veel voor terug. En als een kind je komt knuffelen en daarbij vraagt: ‘Juf, wil je een keertje bij mij thuis komen spelen?’, dan kan je dag niet meer stuk!
Ik houd van innoveren en merkte dat ik werk wilde doen dat betekenis heeft. Omdat ik al een tijdje aan het onderwijs dacht, besloot ik de sprong te wagen. Tenslotte kan ik daar jonge mensen, de schouders van de toekomstige maatschappij, opleiden en hopelijk inspireren.
Je leerlingen motiveren
Ik had, en heb nog steeds, een redelijk idealistisch (en ietwat rooskleurig) beeld bij het onderwijs: lieve, leergierige kinderen die goed opletten, meedoen en enthousiast zijn. Dat beeld klopt, wanneer je als leraar weet te motiveren! Het is hard werken, er komt veel meer bij kijken dan alleen lesgeven, maar voor mij geeft het een hele hoop voldoening.
Ik heb twee kinderen, van 5 en 3, en af en toe voelt het zij-instroom traject als een rit in de achtbaan, de weken vliegen voorbij. De combinatie van leren en werken werkt voor mij geweldig! Op de pabo bespreek ik met klasgenoten waar ik tijdens het werk in de klas tegenaan loop en in de klas kan ik de lessen van de pabo en de adviezen van leraren en medestudenten direct toepassen.
Waarom de carriereswitch?
Eigenlijk vond ik dat ik als mediacoach één van de leukste banen had die je kunt hebben. Ik kwam op heel veel verschillende scholen en had veel vrijheid. Toch vond ik het nu en dan jammer dat ik overal te gast was en vaak niet langer dan drie lessen met een klas werkte. Toen een zij-instroom traject bij de Kleine en Grote Beer mogelijk bleek, merkte ik dat ik daar bijzonder enthousiast over was. Zowel het idee van een jaar lang met een klas aan het werk gaan als de school en de mensen die daar werken maakten dat ik er niet lang over na hoefde te denken en snel besloot dat ik daarvoor wilde gaan.
Eerste ervaringen voor de klas
Best wel spannend om echt de meester van een groep te worden. Als mediacoach stond ik al dagelijks voor de klas, maar dan kon ik chaos creëren en die chaos bij de leerkracht achterlaten terwijl ik zelf vertrok. Zelf verantwoordelijk zijn voor een hele schooldag, dat was wennen. En dan waren de leerlingen én de methodes ook nog eens nieuw en onbekend. Inmiddels zijn we een half jaar verder, maar ik kan het gevoel van die eerste periode nog probleemloos terughalen. Gelukkig had ik een bijzonder fijne begeleider en leer je een aantal essentiële onderdelen van lesgeven (noodgedwongen) heel snel. Terugkijkend was het een periode waarin ik in korte tijd ongelooflijk veel wijzer ben geworden.
Pabo, goed te doen of enorme uitdaging?
Na vier weken Pabo is het moeilijk te zeggen of het goed te doen is. Ik merk dat ik de opbouw van de opleiding erg prettig vindt. De combinatie van pedagogiek, didactiek en inhoudelijk de vakken die je op de basisschool geeft maakt dat ik met veel plezier naar de opleiding ga. Er is veel ruimte om te werken aan mijn eigen leerdoelen en ontwikkeling, en dat ook op mijn eigen manier te doen. Niet al mijn medestudenten zijn daar even enthousiast over, maar ik ervaar die vrijheid vooralsnog als zeer prettig.
Praktijk versus het ideaal, komt het overeen?
Het is inderdaad hard werken en omdat het gezien de tijd die je hebt niet mogelijk is om alles te doen wat je wilt doen, moet je wel keuzes maken. Dat is niet altijd makkelijk en het liefst zou ik meer tijd hebben om voor alle leerlingen een traject starten dat precies op maat gemaakt is, zonder daarin prioriteiten te moeten stellen. Maar het beter leren kennen van de leerlingen en met hen nieuwe dingen leren en ontdekken, en samen een leuke tijd maken op school, dat is precies zo mooi als ik had gehoopt.
Mooiste ervaring over dit traject
Een leerling die na veel moeite plots begrijpt hoe rijgen op de getallenlijn werkt, met de klas keihard moeten lachen om een verspreking die grappig uitpakt, een nieuwe leerling die aangeeft dat ze het erg leuk vindt op school, een leerling die na een mindere periode weer plezier kan hebben op school, mijn eigen kinderen die tijdens het avondeten smullen van de verhalen uit mijn klas, er zijn al zo veel mooie ervaringen dat ik er niet ééntje uit kan kiezen.